İnsanoğlu nankör olmamalı azizim

Gördüğü iyiliğin kadrini bilmeme kendisine yapılan iyiliği veya eline geçen nimeti inkar etme nimeti verene karşı nankörce davranma gibi manalara gelen nankörlük kötü bir ahlaktır.

Nankörlük bir insanın başka bir insana nankörce davranmasına göre iki yönden ele alınabilir. Bir insanın başka bir insandan gördüğü iyilikleri unutarak nankörce davranması gerçek manada küfür sayılmaz olsa olsa kadir bilmezlik olur. Ama Rabbine karşı olan nankörlüğü ise insanı Allah korusun küfre götürür.

Nankörlük adetâ insanı karakterize eden bir özellik durumundadır. Başına bir musibet geldiğinde Allaha yalvarır kendini emniyette hissedince de Onu unutur. Rabbi kendisine bir nimet ver diğinde ona sevinir fakat kendi hatası yüzünden başına bir kötülük geldiğinde nankörlük huyu yeniden depreşir. Rabbimiz insanın bu vaziyetini Kitâb-ı Mübîninde  şöyle ifade buyurur: Doğrusu biz katımızdan insana bir nimet tattırırsak. Ona sevinir ama kendi yaptıkları yüzünden başlarına bir kötülük gelirse işte o zaman insan pek nankördür. Şurâ48

Vel hasılı kelam rabbinin nimetlerine karşı nankör olan insan oğlu insana karşı ne kadar vefalı olması bekleniliyorsa okadar işte

A.y. Cevdet ÇAKIR 13/03/2021